Door Martijn Jansen
Sommige bijeenkomsten blijven je meer bij dan gemiddeld. Bij mij gaat het dan niet zozeer om de werkvorm, maar om de inhoud. Dat hoeft natuurlijk niet te bijten, maar wat mij betreft volgt de vorm op de inhoud. En niet net andersom.
Zo heb ik een keer een sessie begeleid waar mensen in het team elkaar beter wilden leren kennen. Dat mocht dan ook wel ‘meer dan alleen zakelijk zijn’. En graag ook op een constructieve manier, een beetje positief.
Als onderdeel van die bijeenkomst hebben we toen een veiling van verborgen talenten georganiseerd. Ik sprak laatst één van de deelnemers van die bijeenkomst en die begint daar spontaan nog een keer over. Vooral omdat het zo leuk was om de verbazing bij de mensen te zien als ze van elkaar hun talenten hoorden. Zo was er iemand die goed tuinen kon ontwerpen, een ander gaf zeilles. En weer een derde was goed in het geven van kledingadvies dus die bood een dagje shoppen aan. Ik bracht zelf in dat ik goed ben in pannenkoekenbakken, daar werd ook stevig op geboden.
Een geslaagde bijeenkomst was het. Omdat het spreken over talenten op een goede manier aanstekelijk is. Je ziet iemand opfleuren als die over een eigen talent mag spreken. En dat wordt alleen maar beter als die dan bemerkt dat de toehoorders er ook enthousiast van worden. En toch doen we dit niet al te snel in organisaties, valt mij op. Terwijl dat binnen bijvoorbeeld de sportwereld wel heel gebruikelijk is (niemand zegt tegen Messi dat hij nu maar eens moet leren keepen). Volgens mij ligt dat aan 2 dingen. Ten eerste omdat het spreken over kwaliteiten leuk, maar ook spannend is. Als je spreekt over wat je nog te leren hebt, kunnen mensen aangeven dat het wel meevalt en dat je best op de goed weg bent. Bij kwaliteiten is dat net andersom. Want wat als niemand jouw talent herkent? Kortom, het is eerlijk en ook kwetsbaar.
En als tweede kan dat eraan liggen dat je je zelf niet altijd bewust bent van je kwaliteiten. Je vindt het vaak zelf heel normaal. En gaat er vanuit dat iedereen dat wel doet of kan. Dus soms heb je andere mensen nodig om je daarop te wijzen. Zeker in een bescheiden en nuchtere cultuur zoals we in Nederland hebben.
Dat brengt mij bij de Orde. Want ik heb sterk het vermoeden dat wij als leden onvoldoende door hebben, welke kwaliteiten wij hebben met elkaar. Als ik kijk naar het aantal workshops wat wij ‘voor en door leden’ in onze agenda hebben staan, dan vermoed ik dat dat niet een goede afspiegeling is van al het moois wat we elkaar te bieden hebben. En wellicht komt dat omdat het spannend is om voor je collega’s op te treden. Of omdat we zelf niet door hebben wat we elkaar kunnen bieden.
Vandaar mijn oproep aan jullie allemaal: geef aan ons door (via info@ooa.nl) van welke collega je graag een workshop zou willen zien. Laten we als stimulans aan voor-en door leden met elkaar een soort veiling van verborgen talenten organiseren. Dan zullen wij de mensen benaderen die genoemd worden en gaan we nog meer genieten van de kwaliteiten die we in de Orde hebben!
